kolovrat

Kolovrat: de berg ten zuid-oosten van Tolmin. Vanaf deze berg kijk je naar Talmin in het dal. Rond deze berg is Rommel in de 12de Slag door de Italiaanse stellingen gegaan richting de Matajur. Voor deze bijdrage kreeg hij de Pour le Mérite. zie ook

De Italiaanse derde verdedigingslinie

Op de rechteroever van de Soca, tussen Kobarid en Tolmin, stijgt een steile helling van de Kolovrat-kam van waaruit een prachtig uitzicht over het voormalige slagveld van Isonzo Front te zien is. Het strekt zich uit van Mt. Kanin, het Krn-bereik tot Mt. Sveta Gora; het uitzicht aan de andere zijde strekt zich uit over de regio Veneto en het laagland van Friuli tot aan de Adriatische Zee. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bouwde het Italiaanse leger op de Kolovrat-kam een uitgebreid systeem van de derde verdedigingslinie, genaamd "linea d'armata", waarvan een deel nu is ingericht als openluchtmuseum. Het presenteert commandanten en observatieposten, machinegeweer- en pistoolposities, grotten en netwerken van loopgraven. Een bezoek aan deze posities is bijzonder interessant dankzij verschillende details, zoals wenteltrappen in een van de grotten, en ook vanwege gedeeltelijk originele materialen die in de oorlog werden gebruikt. Het openluchtmuseum Kolovrat is een grensoverschrijdend museum dat ook aan de Italiaanse kant doorgaat.

De kolovrat en het dal van Tolmin naar Kobarid (Caporetto) zijn vooral bekend van de 12de slag aan de Isonzo (Slag bij Caporetto).
De slag was een demonstratie van de effectiviteit van stormtroepen en de infiltratietactieken die mede ontwikkeld waren door Oskar von Hutier. Oostenrijk-Hongaarse troepen, versterkt met Duitse eenheden, wisten door de Italiaanse verdediging linies te breken en joegen de Italianen, die praktisch geen mobiele reserves hadden, op de vlucht. De volgende dag werd een Italiaanse divisie nabij Longarone gevangengenomen door Duitse troepen onder Erwin Rommel (red. - bron Wikipedia).

Afgelopen november bezocht ik deze lokatie (als research voor Isonzo Battelfields Travel) omdat er al sneeuw lag, maar toch nog toegankelijk was. Benieuwd hoe deze er uit zou zien met sneeuw en dit was absoluut de moeite waard. De schrijnende wind die over de heuzel blies gaf een goed gevoel over hoe ermbarmelijk de omstandigheden moeten zijn geweest.

(met dank aan Jauko Verschure)